"Dzienniki" Anny Kowalskiej to zapiski autorki po latach pamiętanej głównie ze względu na jej wieloletnią i burzliwą przyjaźń z Marią Dąbrowską. Pisarki poznały się podczas wojny, a po śmierci męża Anny, profesora filologii klasycznej Jerzego Kowalskiego, i towarzysza życia Marii, Stanisława Stempowskiego, zamieszkały razem w Warszawie. Przeżyły wspólnie ponad dwadzieścia lat. Czy Kowalska chciała, żeby jej "Dzienniki" zostały opublikowane? Sama ogłaszała ich fragmenty w "Twórczości", można zatem założyć, że liczyła się z ich publikacją po swojej śmierci, od której wkrótce minie czterdzieści lat. Do lektury "Dzienników" Kowalskiej przygotowały nas już niejako diariuszowe notatki Marii Dąbrowskiej. Otrzymaliśmy więc teraz podwójne zwierciadło, w którym przeglądają się obie pisarki, a spoza nich wyłania się jedna z najburzliwszych i najbardziej bolesnych epok naszej współczesnej historii. Przyznaje to sama Kowalska: "Lektura własnych Dzienników jest czymś szokującym. Jeśli ocaleją i ktoś przeczyta Dzienniki moje i Maryjki, będzie miał relację dwu prawd, a może i więcej, bo pisząc, nigdy się nie wie, z czym się piszący mimowolnie zdradza, jakiego materiału przeciw sobie, przeciw swojemu widzeniu, swojemu pragnieniu dostarcza prokuratorom, psychiatrom, politykom. Najbardziej zależy mi na przedstawieniu przeciwprawdy".
UWAGI:
Indeks.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Mało jest poetów, których życie stało się symbolem losu całej generacji. Na pewno jest nim Tadeusz Gajcy - jeden z najważniejszych przedstawicieli pokolenia Kolumbów, którzy odkryli nieznany wcześniej kontynent terroru, strachu i śmierci. Wybitnie utalentowany redaktor podziemnego czasopisma "Sztuka i Naród", żył jak jego rówieśnicy - intensywnie, szybko o twórczo - czując nadchodzącą śmierć. Zginął na powstańczej reducie w wieku dwudziestu dwóch lat. Zostały po nim dwa szczupłe tomiki poetyckie, dwa dramaty i garść prozy. Do dziś intrygują apokaliptyczną wyobraźnią, oryginalną fantastyką, którą przeszywa lęk, dziecięcą wrażliwością i poczuciem absurdu chwili dziejowej, obserwowanej jak rodzaj przerażającej groteski.
Stanisław Bereś prześwietla tragiczne życie poety, sięgągąc do wspomnień rodziny oraz znajomych, ale przede wszystkim dogłębnie analizując jego twórczość.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Gombrowicz. Ja, geniusz to podróż pełna zagadek i znaków zapytania. Zaczyna się na długo przed 1904 rokiem i kończy śmiercią pisarza. To nie tylko podróż, w czasie której z nieopierzonego ziemiańskiego syna wyrośnie pewny swej indywidualności twórca, kreujący zupełnie nowy język filozof i w końcu zmęczony sławą człowiek, to również wędrówka przez kompleksy polskiej - i nie tylko - literatury, historii, tradycji i obyczajowości Tom pierwszy wprowadza w zawiłości życia rodzinnego i ziemiańskiego na tle historii rodów Gombrowiczów i Kotkowskich. Mały Itek, "dziwak", niemieszczący się w wielkopańskim comme il fault, przeobraża się w pisarza Witolda, który własne klęski i lęki przekuwa konsekwentnie w swój oręż. Wydanie Pamiętnika z okresu dojrzewania otwiera mu drzwi do warszawskiego środowiska literackiego, poznaje Schulza, Witkacego i zaczyna "prowadzić swoje gry" przy stoliku nad małą czarną. Fascynuje i odpycha, usilnie walcząc o "narzucenie" siebie. W 1938 roku wydaje Ferdydurke, ale sukces pierwszej powieści przytłumia zbliżająca się wojna. Podróż do Argentyny uchroni Witolda przed wojennym losem, który przypadnie jego bliskim, a równocześnie pozwoli się ostatecznie wyzwolić, doszlifować warsztat literacki i oddać homoerotycznym przygodom w labiryncie Buenos Aires. Gdy w 1945 roku kończy się wojna, Witold nie zamierza wracać do Polski i rozpoczyna los pisarza na emigracji.
UWAGI:
Indeks.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Mieszkanie przy ulicy Venezuela 615 i kawiarnia Rex stają się sceną kolejnego aktu w życiu Witolda Gombrowicza. Pisarz, który decyduje się zostać w Ameryce Południowej, zaczyna batalię o tłumaczenie Ferdydurke. Choć kończy się ona klęską, wprowadza w jego życie jedną z najważniejszych dla niego osób, młodego Alejandra Rússovicha. Ponieważ brak środków do życia staje się coraz bardziej dotkliwy, czterdziestoparoletni Witold musi podjąć pierwszą etatową pracę - urzędnika w banku. Przełomem w życiu pisarza okaże się nawiązanie współpracy z paryską "Kulturą", która opublikuje kolejne części "Dziennika", "Trans-Atlantyk" i "Ślub". Gombrowicz znów zaczyna być czytany, lecz dopiero tłumaczenie jego dzieł we Francji oraz wywalczone przez Kota Jeleńskiego stypendium w Niemczech w 1963 roku pozwolą na powrót do Europy na pokładzie Frederico C. Mijają lata, zanim osiąga stabilizację i staje się starszym panem z Vence, który czeka na Nobla u boku młodej towarzyszki życia Rity Labrosse. Umiera w 1969 roku nękany przez astmę i kłopoty z sercem, nie otrzymawszy tej najważniejszej nagrody literackiej i pozostając "najbardziej znanym z nieznanych pisarzy". Choć trudno w to uwierzyć, "Gombrowicz. Ja, geniusz" to pierwsza pełna biografia pisarza. Klementyna Suchanow przez lata zbierała materiały, prowadziła rozmowy i podróżowała śladami Gombrowicza. Efektem jest monumentalne dzieło, w którym odbija się nie tylko Itek/Witold, ale także fermentująca kulturowo Europa XX wieku na tle skomplikowanych historycznych wydarzeń.
UWAGI:
Indeks.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
"Ta książka została napisana - wyznaje autorka we wstępie - "z fascynacji osobą Witolda Gombrowicza, młodego, nieopierzonego, na wszystko mówiącego "nie", udręczonego poczuciem obcości wobec własnego środowiska, nie mogącego zaspokoić swoich ambicji". Kim był Witold Gombrowicz jako pisarz i człowiek ? Nie rozumianym przez otoczenie samotnikiem, oryginałem, kabotynem opętanym budowaniem własnego mitu ?".
UWAGI:
bibliogr. - aneks. - indeks osób.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Janusz Korczak- lekarz o złotym sercu to wzruszająca historia człowieka, który całe swoje życie poświęcił pracy z dziećmi i wraz z nimi poszedł na śmierć.To opowieść o latach II wojny światowej, warunkach panujących w żydowskich domach sierot i w getcie oraz o jego likwidacji. Poznacie szczegóły z życia niezwykłego pedagoga, zasady, którymi się kierował i toerię wychowania, którą próbował wprowadzić w życie. Dla Janusza Korczaka najważniejsze było dobro małego człowieka. Całe swoje życie, pracę oraz twórczość naukową i literacką poświęcił dzieciom. Walczył o godność tych, którzy sami byli zbyt mali i słabi, aby dopominać się swoich praw. Przepiękne ilustracje, interesujące i napisane przystęnym językiem teksty oraz wiele ciekawych cytatów spowodują, że nie będziesz mógł oderwać się od lektury tej książki.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
"Publikacja ta nie tylko obszernie informuje o zjawiskach i tendencjach w obszarze poezji, prozy i krytyki lat dziewięćdziesiątych, ale przede wszystkim ów obszar stabilizuje. [...]".
UWAGI:
Zawiera noty o autorach. Indeks.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
"Publikacja ta nie tylko obszernie informuje o zjawiskach i tendencjach w obszarze poezji, prozy i krytyki lat dziewięćdziesiątych, ale przede wszystkim ów obszar stabilizuje. [...]".
UWAGI:
Indeks.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
